Iranian instruments

سازهای ایرانی از نظر جنس به سه دسته تقسیم شده اند: فلزی،سفالی و چوبی. و از لحاظ نوع و شکل ایجاد صوت به سه گروه تقسیم می‌شوند: سازهای زهی،سازهای بادی و سازهای ضربی. و خود ساز های زهی به چندین گروه جداگانه تقسیم شده است مانند: زخمه‌ای،کششی و زهی – کوبشی. ساز های بادی همچون نرمه‌نای، فلوت، نی، قره نی، نی انبان، کرنا، بالابان، دوزله، سرنا، نفیر، دونیه، شمشال. و سازهای ضربی: دایره،دهل، تنبک، نقاره، سنج، طاس، دف طبقه طبقه بندی شده اند. صدای حاصل از یک ساز به جنس و شکل ساختمان آن و طبیعتاً به طراحی شده صحیح و دقیق آن بستگی دارد.

اطلاعات بیشتر

سازهای فلزی که بیشتر از جنس برنج یا مس ساخنه شده اند. به وسیله ی ریخته گری یا چکش کاری تولید می‌شوند. سازهای سفالی، همانطور که از نام آن مشخص است از جنس سفال ساخته می شود. بعضی تنبک‌ ها و ساز های بومی همچون طاس‌ های پوستی و فاقد پوست از سفال – دستی یا با چرخ تولید می‌ شوند. ساز های چوبی به وسیله تراش و برش تولید می‌ شوند. این گروه از سازهای ایرانی بیشترین و متنوع‌ ترین سازها را در خود جای می‌دهد. و بیشتر ساز های زهی و اغلب ساز های ضربه‌ ای به این روش تولید می‌ شوند.